Een dochter met 'ontploffingsgevaar'

Ik las gisteren in de krant een artikel over gevoelige of (hoog-)sensitieve kinderen. Daarin beschreef een familietherapeut hen als 'schatten' van kinderen maar met kans op 'ontploffingsgevaar'. Ik moest gniffelen want ik wist meteen wat hij bedoelde!

Estelle, onze prachtige meid...

Mijn hart maakt een sprongetje als ik haar voorbij zie lopen.
Zij, die als geen ander bezorgd kan zijn over haar kleine broer.
Zij, die precies weet wanneer ik een knuffel kan gebruiken.
Zij, die zelf zegt "mama jouw emmer loopt bijna over zeker? ".
Zij, die de mensen hun hart doet smelten als ze opmerkt dat ze naar de kapper zijn geweest.
Zij, die als eerste kan vertellen dat hun nieuwe bril hen prachtig staat.
Zij, die ook precies weet bij wie ze moet zijn om iets gedaan te krijgen.
Zij, die exact weet welke kleren ze wél en net niet wil dragen.
Zij, die telkens opnieuw huilt als ze naar "De kleine dino" kijkt omdat het zo triestig is wanneer de papa-dino sterft.
Maar ook zij, die nog steeds bang is om alleen op te staan.
Zij, die nog steeds niet graag naar Sneeuwwitje kijkt omdat de heks té eng is.
Zij, die kan wenen bij muziek op de radio.
Zij, die ontroert geraakt als ik praat over vroeger...

Maar ze kent ook een andere kant. Ze is ook een meisje met woedeaanvallen en huilbuien.
Ze zorgt er ook voor dat wij al uren naast haar bed zaten omdat ze de slaap niet kon vatten.
Zij, die wakker ligt van elk woordje of blik die een vriendin haar zei of gaf, ook al is diezelfde vriendin dit al lang vergeten.
Zij, die dan niets van haar broer kan verdragen.
Zij, voor wie we de juiste troostende woorden niet kunnen vinden wanneer ze door het lint gaat. 
Zij, die echt intens ongelukkig kan zijn.
Zij, die niet graag kousen draagt omdat die nooit goed zitten.
Zij, die haar schoenen zo hard aanspant dat haar voeten ervan gaan slapen.
Zij, van wie haar paardenstaart altijd op de zelfde hoogte moet zitten, op exact dezelfde plaats, én indien het niet goed aanvoelt er frustraties volgen.
Zij, die met deuren kan gooien omdat ze zich door niemand begrepen voelt.
Zij, die op een afstand naar me lacht, maar waarvan ik weet dat ze eigenlijk bang is.
Zij, waarvoor we elke nieuwe activiteit eerst eens door Google moeten halen alvorens het eventueel aan te durven ...

Het is niet altijd makkelijk voor haar (!) , zeker op drukke dagen of volgeplande weekends, of bij veranderingen ...

Estelle kan zeer gelukkig zijn, maar ook intens verdrietig . Soms is haar verdriet zo intens dat mijn hart in 1000 stukken breekt.

Maar... we zijn op de goede weg! We kregen hulp van Dr. Elens, kinderpsychiater, en Elien, kindertherapeute.
Estelle leerde haar emoties beter verwoorden. Ook met behulp van tips en materialen (naadloze kousjes, koptelefoon, drukkussen, het volle hoofden boek,.. ) proberen we het haar net dat tikkeltje makkelijker te maken.
Daarnaast proberen wij, als ouders, steeds opnieuw ons geduld te (her-)ontdekken, haar al onze liefde te geven, én haar een warme thuis te garanderen.

Ik moet toegeven dat het bij ons met ups en downs verloopt hoor!
Maar ik wil graag andere ouders helpen waar ik kan, dit zowel met een luisterend oor, het onderling uitwisselen van tips, enzovoort.
Verder hoop ik dat de producten die binnenkort op mijn webshop worden aangeboden zo af en toe ook een goede hulp mogen zijn voor jullie ! Elke minieme verlichting kan soms kleine wonderen doen !

En hé, ... hebben we soms niet allemaal onze eigen aanpak nodig? ;-)

Lieve groetjes,

Josefien